سایت تخصصی همدم یار برترین سامانه مشاوره ای می باشد که با تاکید بر تجارب مدیران موفق این مجموعه بر آن شده که از شما دعوت کند .
در این سامانه ثبت نام کرده و از تخصص خود به صورت آنلاین و تلفنی در زمان و مکان دلخواه
خود استفاده کنید
برترین مشاوران را در این سایت پیدا کنید فرقی نداره شما کجای ایران هستید با مشاوران
این سایت به صورت آنلاین در هر موقع از شبانه روز مشاوره بگیرید.
اگر تا کنون شغل مورد نظر خود را پیدا نکردید، تنها یک دلیل دارد!!!....قوانین استخدام شدن را نمی دانید
استخدام شدن یک مسئله ساده است.
ولی اگر فرمولی که حتی ساده ترین مسائل با آن حل می شود را بلد نباشیم چی؟ آن وقت ساده ترین مسائل هم برای ما تبدیل به مسائل "لاینحل خیام” می شود!
اگر تیز باشید تا کنون یک سوال در ذهن شما شکل گرفته است.
پس اگر به دنبال کار هستید سه چیز را باید بدانید:
۱- فرمول استخداام
۲- زمان استفاده از این فرمول
۳- چگونگی استفاده از این فرمول
توجه کنید، مهمتر از فرمول پنجگانه استخدام شدن این است که اولا این پنج مورد را درک کنیم و مهمتر از آن کی و چگونه استفاده کردن آن است!
***
دودوتا چهارتا!
فرمول استخدام خیلی ساده است. مهمترین قدم، دانستن اصل طلایی استخدام است.
فرمول استخدام شدن ساده است:
۱- رزومه: قبل از اینکه کارفرما شما را ببیند از شما خوشش بیاید!
۲- ظاهر: وقتی کارفرما شما را دید، از دیدن شما لذت ببرد.
۳- حرف زدن: وقتی حرف های شما را شنید از شنیدن آن لذت ببرد.
۴- القا: با تکنیک هایی که به شما یاد می دهیم کارفرما را به خود علاقمند کنید.
۵- نباید ها: تو ذوق کارفرما نزنید! به عبارتی مثل یک لکه سیاه روی یک دیوار سفید به چشم نیایید.
حتما این جمله را در ابتدای بحث به یاد دارید. مهمتر از فرمول پنجگانه استخداام شدن این است که اولا این پنج مورد را درک کنیم. مهمتر از آن کی و چگونه استفاده کردن آن است!
دورکاری : با توجه به گسترش وسایل ارتباطی نظیر تلگرام، اینستاگرام، اسکایپ و … چیزی به نام فاصله معنا و مفهوم سابق را ندارد.
این روز ها در کسری از ثانیه می توان با هر نقطه از دنیا ارتباط برقرار کرد.
این ویژگی مثبت سبب پدید آمدن نوعی جدید از مشاغل به نام فریلنسر یا آزادکار شده است.
فریلنسر به صورت دائم با سازمان یا شرکتی همکاری نمی کند و قرار داد دائمی با جایی ندارد و به فراخور پروژه، با گروهی خاص همکاری می کند.
با گسترش این سبک شغل، عبارت دورکاری نیز رواج پیدا کرد.
مجموعه کارهایی که برای انجام آنها لازم نیست در محل شرکت حضور داشته باشید.
مهارت های تان را بنویسید.
لیستی از کارهایی که به آنها علاقه دارید و از انجام دادنشان لذت می برید.
این که آیا شما یک نویسنده، عکاس، ریاضیدان، طراح وب، بازاریاب، تصویرگر، محقق و… هستید،
احتمالا یک شغل آزاد برای شما وجود دارد. نقاط قوت شما چیست؟
فهرستی از هر چیزی را که فکر می کنید ممکن است پول درآور باشید، تهیه کنید.
لیست همه چیزهایی را که فکر می کنید در آن خوب هستید بدون هیچ گونه محدودیتی بنویسید.
سپس در بهترین و معتبرترین سایت های فریلنسر خارجی به اشتراک بگذارید.
لیستی از بهترین سایت های دور کاری خارجی در اختیار شماست. آنها را برانداز کنید.
در آنها عضو شوید و رزومه خود را در آنها وارد کنید.
شما می توانید با پرداخت عضویت، کاربری خود را ارتقا دهید.
یکی از مهم ترین سایت های خارجی دورکاری Freelancer.com است.
فریلنسر دات کام، یک بازار بین المللی آنلاین است که از طریق آن،
کارفرمایان می توانند عناوین شغلی مورد نیازشان را در سایت اعلام کرده تا فریلنسرهایی که از سرتاسر دنیا در این سایت عضو هستند،
بسته به علاقه و توامندیشان، بر روی درخواست مورد نظر شروع به کار کنند.
هر فریلنسر می تواند مبلغی را برای انجام کار مورد نظر، پیشنهاد بدهد. نحوه کار با فریلنسر قبلا توضیح داده شده است.
می توانید از این سایت استفاده کنید و نگران انتقال دلار های خود به ایران نباشید.
آرشیتکت شخصی است که عملاً دارای تجارب و مهارتهای چشمگیری است و از فروتنی و تواضع برخوردار می باشد .
همچنین دارای حسن سلیقه در طراحی و قادر به تنظیم تناسب بادید کافی دارای دقت عمل و شناخت در مقاومت مصالح باشد.
در کشور عزیزمان ایران معماران به دو گروه تقسیم میشوند :
این دسته معماران در رشته خود به اوج مدارج عالی تحصیلی نائلآمدهاند .
گروهی از این معماران در معماری داخلی و تزئینی مهارت دارند و دسته دوم در معماری بیرونی و محاسبات ساختمان و طراحی اشتغال میورزند .
به معماران تحصیلکرده مهندس هم میگویند که کلمه مهندس به معنای هندسه دان است لذا به این معماران مهندس یا آرشیتکت هم میگویند .
این دسته از آرشیتکت ها کسب تجربه خود را از شاگردی در سنین پایین و نوجوانی شروع نموده ،
پس از آموختن کارهای مربوط به ساختمان شاگردی کارهای بنائی را پیشه خود قرار داده تا با کسب تجربه حدود پنج سال قادر میشوند،
مهارت اجرائی در رشتههای بنائی را به خود اختصاص دهند چون رشته کارهای ساختمانی بسیار وسیع هست لذا لازم است که استادکار یا آرشیتکت،
در تمام رشتههای ساختمانی ضمن دوره آموزش علمی کسب تجربه نماید تا بعد از ۱۰ سال ورزیدگی در کار با نیروی ذوق و شوق، پشتکار ،
تواضع به درجات نسبی هنر خود را بهتدریج به جامعه معرفی نماید.
هنگامیکه استادکار بنا قادر بود یک ساختمان را از ابتدا تا انتها بدون نقص به اتمام برساند میتواند از عنوان معمار یا معماری استفاده نماید.
در زمانهای نهچندان دور که در کشور عزیزمان و کشورهای مشابه دیگر نظیر مصر و مغرب ترکیه و عثمانی غیره مهندس دانشگاه دیده وجود نداشت ،
کارهای ساختمانی به دست معماران حاذق تجربی انجام میگرفت در بعضی از بناها نظیر عالیقاپو ، مسجد امام ، مسجد جامع ،
مسجد شیخ لطفاً الله در اصفهان و هزاران بنادر بقیه نقاط کشور و بقیه کشورها دیده میشود.
طراحی یک معمار فاقد سواد بسیار بااهمیت بوده که در این عصر کمتر یافت میشود با توجه
به اینکه در قدیم واحد اندازهگیری نظیر متر، اینچ و واحد وزن استاندارد وجود نداشت ،
مقیاس معماران از وجب دست ، گام قدمبهقدم و یا ریسمانی که به دور سر یک نفر
میگشت و اندازه این ریسمان یک واحد اندازهگیری برای یک معمار بکار گرفته میشد.
امروزه جای این واحدها را دقیقترین واحدهای اندازهگیری بینالمللی (سانتیمتر ، اینچ ، لیتر ، کیلوگرم و غیره) گرفته است ،
بنای ساختمانها به دست معمار یا معماران قدیم به شرح زیر شروع و خاتمه مییافت که
اکنون نیز با همان فن انجام میپذیرد.
بهمنظور شروع هر بنا ابتدا زمینی را در نظر گرفته سپس اضلاع زمین را مشخص مینمودند ،
میخهای چوبی به طول دو وجب تهیه میشد و بهوسیله چکش در گوشههای زمین کوبیده و ریسمانی به آن متصل ،
و روی آن را گچ خشک یا آهک یا خاکستر یا شیء شبیه آنها که رنگ داشته باشد ریخته و
طراحی خود را در داخل اضلاع با تغییر دادن نقطههای خطوط پیاده مینمودند ،
پس از کنترل اندازهها در گوشه طرحها نقطه نشان زده و میخهای چوبی را محکم کوبیده
سپس ریسمانی به میخهای فرورفته در زمین متصل،
و عمل را به تمام میخهای موجود ارتباط میدادند بعد با یکی از واحدهای اندازهگیری
ذکرشده اندازهها را کنترل نموده و چنانچه تشخیص میدادند ،
نیازی به تغییرات در اندازه و فرم هست میخها را جابجا کرده و ریسمانها را تغییر میدادند
سپس با طنابی که طول آن امکان تغییر نداشته باشد،
بهصورت اختلاف اندازه که در اصطلاح معماری قدیم دویدگی نامیده میشد تشخیص
میدادند میخها را جابهجا میکردند تا روشن شود.
طرح پیاده شده سالم و اضلاع یک اندازه و باهم مساوی و موازی است و دویدگی نیز نداشته
باشد و مورد تأیید مشاوران و همکاران و کارفرما نیز قرارگرفته ،
در خاتمه از همان مواد رنگی روی ریسمانها ریخته و ریسمانها باز میشود و میخهای چوبی برداشته میشود.
در این هنگام قسمتهایی که نیاز به خاکبرداری برای احداث تأسیساتی چون طبقات زیرزمین و منابع ، خزانه و انبار و غیره دارد برای اجرا آماده میگردد .
همچنین جاهایی پی و ریشه دیوارها پیکنی شده ،
خاکبرداری شده تا اندازه ایی عمیق میشود که به زمین یکروی مقاوم برسد و چنانچه لجن
یا باتلاق یا سنگهای آهکی و غیره در زمین دیده شود برداشته ،
بهمحض اینکه تشخیص دادهشده پیکنی کاملاً به قشر بادوام زمین در مقابل فشار وارده
رسیده است پیها را به یکدیگر متصل و برای شالودهریزی آماده میگردد،
اندازه این عمل اکنون بهوسیله واحد متر یا اینچ انجام میگیرد .شایانذکر است که
شالودهریزی به سبک قدیم در این دوره زمانی نیز مرسوم هست.
"فناوری و خطرات، اشتراکات زیادی با هم دارند.
" اثرات منفی فناوری در جامعه در اثبات این ادعا از هیچ کوششی فرو گذار نکرده است.
در این مقاله در مورد این اثرات منفی بیشتر خواهیم گفت.
وقتی کودک بودیم، ما یک زندگی اجتماعی داشتیم که اسم آن "بیرون" بود و اوقات فراغتمان را در کوچه و بازی با دوستانمان میگذراندیم.
ولی اگر به کودکان نسل جدید نگاهی بیافکنید خواهید دید که سرگرمیهای بی شماری مانند:
فیسبوک، پلی استیشن، آی فون، بلک بِری و هم چنین 300 کانال تلویزیون آنها را احاطه کرده است.
مادربزرگی همیشه میگفت روزی که فناوری به اوج خود برسد، انسانها از اندیشیدن قبل از عمل کردن صرف نظر میکنند.
این ادعا بسیار عاقلانه به نظر میرسد، چرا که نه؟ فناوری، صبر را از زندگی ما دور کرده است.
هر ثانیه که از عمر ما میگذرد ما وابستگی بیشتری به فناوری حس میکنیم.
ممکن است برخی اسم آن را سعادت بگذارند ولی برخی دیگر نظرشان متفاوت است.
آنها ممکن است معتقد باشند که فناوری زندگی انسانها را آسان کرده است ,
اما به همان اندازه هم معتقدند که بین انسانها فاصله انداخته است و انسانها به خاطر وجود فناوری کمتر به نزدیکان و آشنایان خود سر میزنند.
فکرش را بکنید، به دلیل وجود فناوری اینترنت ما خیلی وقت است که شخصاً به دیدار کسانی که دوستشان داریم,
و در همان شهری زندگی میکنند که ما ساکن آن هستیم نرفتهایم.
در عوض از طریق تلفن با آنها تماس میگیریم یا از طریق چت و ایمیل با آنها ارتباط برقرار میکنیم.
هر چقدر بیشتر پیش میرویم از این که دستگاه چای ساز یک میلی ثانیه دیرتر چای را آماده سازد مضطرب میشویم،
اگر آهنگی که به آن علاقه داریم یک دقیقه دیر دانلود شود شاکی میشویم.
ما انسانها به دلیل بیطاقت شدن، چیزی به اسم اتلاف وقت را هم ریشهکن میکنیم،
اما بسیاری از ما هنوز هم از تأثیرات منفی حیرت آور رواج فناوری در زندگی خود بیخبریم.
کشاورزی، تجارت و رسانه برخی از حوزههایی است که فناوری در رشد آنها مفید بوده است.
اما در عین حال عواقب فوق العاده منفی که میتواند بر زندگی ما بگذارد نیز نگران کننده است.
چرا همیشه در مورد تأثیرات مثبت فناوری بر جامعهی خود صحبت میکنیم؟
زمان آن است که واقع بین باشیم و با تأثیرات منفی آن نیز رو به رو شویم. مطالبی که در زیر
ذکر خواهیم کرد تلاشی است برای درک تمام این تأثیرات منفی.
ابزارهای دارای فناوری پیش رفته، سرعت بالا، بازیهای کامپیوتری، غذاهای داغ شده در مایکرو ویو و ارتباطات فوری که نمیشود آن را انکار کرد,
هدایایی است که فناوری بر ما ارزانی داشته است. با ابن همه آیا ما توجهی به سبک زندگی خود میکنیم؟
آیا میدانید همسر و فرزندهایتان منتظرند تا شما از دفتر کار خود بعد از یک روز طولانی برگشته و مدتی را با آنها بگذرانید؟
اما شما چه میکنید؟
از موقعی که پایتان را به خانه میگذارید لپ تاپ خود را روشن کرده و شروع به چِک کردن ایمیل، فیسبوک و آپدیتهای اخیر میکنید.
و اگر کارتان با کامپیوتر تمام شود تلویزیون مشتاقانه منتظر شماست تا آن را روشن کنید.
آیا وقتی برای صحبت با خانواده نیز باقی میماند؟
ما امروزه آرامش را این گونه تعریف میکنیم.
سعادت نهایی! شما ممکن است با هزاران نفر در سایتهای شبکهی اجتماعی دوست باشید،
اما تا کنون از خودتان پرسیدهاید که چه تعداد از این دوستان را از نزدیک میشناسید و با چند تن از آنها ارتباط حضوری داشتهاید.
ما هم با این مسأله موافقیم که فناوری و دسترسی به اینترنت روشهای ارتباطی را آسان کرده است ,
و به ما اجازه میدهد که بیست و چهار ساعته به اینترنت متصل باشیم و به روز باشیم.
با این حال تا کِی این گونه زندگی خواهیم کرد؟
مسخره است که حتی موقعی که با خانواده مشغول خوردن ناهار هستیم، هم زمان با بلک بِری خود بازی میکنیم،
و البته این بدین معنی است که ما یک خانوادهی یک پارچه هستیم، این طور نیست؟